آقا اجازه! این دو سه خط را خودت بخوان!
قبل از هجوم سرزنش و حرف دیگران

آقا اجازه! پشت به من کرده قلبتان
دیگر نمی دهد به دلم روی خوش نشان!

قصدم گلایه نیست، اجازه! نه به خدا!
اصلا به این نوشته بگویید «داستان»

 من خــدایی دارم که در این نزدیکی ست...
                      مهربان..                   
                       خوب..                      
                     قشنگ..                    
              چهره اش نورانی ست...         
  گاهگاهی سخنی میگوید با دل کوچک من...   
   ساده تر از سخنِ ساده من...    
      او مرا میفهمد.او مرا میخواند...    
   نام او ذکر من است در غم و در شادی..    
   چون به غم می نگرم، آن زمان میخندم؛ که خــدا یار من است ،  
  که خــدا یاد من است.... 
               او خــدایـی ست که مرا مــیــخــواهــد....               

  مبادا تلخی این نگاه ها محبت چادر را از دلت سرد کند....مبادا..